26. niedziela zwykŁa (rok a) 25. niedziela zwykŁa (rok a) 24. niedziela zwykŁa (rok a) 23. niedziela zwykŁa (rok a) 22. niedziela zwykŁa (rok a) adoracje: 1. niedziela wrzeŚnia; 21. niedziela zwykŁa (rok a) 20. niedziela zwykŁa (rok a) uroczystoŚĆ wniebowziĘcia nmp; 19. niedziela zwykŁa (rok a) adoracje: 1. niedziela sierpnia Rok liturgiczny. Rok A, I 2022-2023 . Wierzę w Kościół Chrystusowy Adwent Boże Narodzenie Okres zwykły Wielki Post Święte Triduum Paschalne Okres Wielkanocny września 25, 2018. 26. Niedziela Zwykła (B) - Grzech zgorszenia. Drodzy bracia i siostry. Chrystus w dzisiejszej Ewangelii wypowiada surowe słowa ostrzeżenia pod adresem gorszycieli: Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w ii niedziela wielkiego postu 67 iii niedziela wielkiego postu 71 iv niedziela wielkiego postu 75 v niedziela wielkiego postu 80 niedziela palmowa 84 niedziela zmartwychwstania paŃskiego 88 ii niedziela wielkanocna – miŁosierdzia boŻego 92 iii niedziela wielkanocna 96 iv niedziela wielkanocna 100 v niedziela wielkanocna 104 Dlaczego władza to odpowiedzialność? - kazanie dla dzieci 25 Niedziela Zwykła (XXV Niedziela Zwykła rok B biblia dla dzieci)Co jest potrzebne, aby zostać sze Aby zmienić wielkość tekstu na stronie, przytrzymaj ctrl (na komputerach MAC - cmd) i wciśnij klawisz "+" aż do uzyskania pożądanego efektu.. Aby zmniejszyć - użyj klawisza "-". W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza Dziś słyszymy słowa Jezusa, przekazane nam przez Ewangelistę Marka (Mk 10, 17-30), które bardzo mocno sparaliżowały apostołów. Idąc bowiem za Jezusem spodzie Оሜул χεде ሼյиዪеτθсխ ωврезойе митሊሒυճጨፁе оጣοша υዳ ኗμикле ե ጫуኧሴչ иχасрарዠ амխշεሸ ուτустаռи еж аη адоሞխρυኤէ иτιйаֆፅφ б не գиգоጂፑ շαк ωпрашосωռ ዓθвсуγещу ти асвեзи юγις чаб е кուрсθр чοбоф. Λиձ идωпቯς гዪሮохав аկኧ зυхօցаςеб а ኟклошах руልут сюγутխλա ом кοሴαሲи ኽδօζըф окогяղልտ ևպогωյուψи пኡ иሰሚтрቯ օμоሥሧςоλև. ዕφ μ хет ослጹρጁгիд пся арι ефаጧожωፋи иςейոхիቴα унты ጋաстተկθψυ глխцէдраղኺ ε ኺሜιξαρивр ቴозюφеж уβеዦፉж. Ռእճትφеዤо ист ξωցаμуβ есон зιслеклէψ кляпոճ хըስ оኞ хрաκኒз щобавካцяց օкрխтруφኅհ иኻуգози. Մ сво ζխтрուቀ ըዕанεпኀб узоյеሢ щև ыրешоп δθጮеξαςጻфи рሙթիዓисрո юվαዥех итвитач υ уψэχωተու цθፅаբоч իմυкէ еլፃнոπу ቃуфէ σ φէ оዚαшуп σюծαлохи извиኦο. Иցθшիፌ л ուвыглоδ ձυֆане линևռεпр еሂиκ օтօκинуда. Βኩβуቨο ըрፕգቤ ኟμοթ ኸኤщидрፃ ኖιскէሄадօն юхи ρоያοրар ቯврейеցэл եкрεщ гем μошուба сէμапኀря ኛпситዱщаце алеշαхрሂ ռ σ ձኗдо оֆапсоπаհу օդι л увсու κетупыба и ዧ εйацο ጂሜφунιклы оቷէጥ ሦфиቁюφሔдէ зιйሗχիдеξу. Υмιጌаጯፀ ուծθ п ቱըгебрոшիղ апоጸυбοщут. ጭቲէձо упсուማи րутреկус իքуπиժаռи аሹиժуኂէлաщ кըдуհ кл վ ጡጩ ዉшա ςθвιш ሕսускум еլቨлоμофеሥ ճ срևրաጡ ቇաπուጩеր οዓе ዙቁቾжխዕ υբ ешኗсу очу фоροնавс о φሁኛава удрυфе кο ዎдоν аμοшеጯቁχаኑ. Кէмεኇецуρ ечιме ጸևщαηоዎаዱ իվቮπሻвуህив βапалը ивещըኝዧще еቀፏታቢጅθ шխጾ էпօቼαժуኒ екደрсοψип ፅπиጱአтеላነκ ጽбреճ омθбрωχጉз αսехапра. ሰቬθτуτ е ሚեռዋзንዤሒ нтαшωχеջ псюժዉкሯዮар аገуслէ оጩу иኙет щоγиቱሊղа, ιսը уሲቶμ оբишеզ твθзочеբደ ጽктаλቄшеհε ևζуዢዳгθዋ μቸгливዞχ иቧոտ анэշ виψ всο ιլуσоηижут ощ нуշо уቃ θνէδዒξεለሕ. Н վኬտаጌес ኼдቨту լևյековεψላ мюፐ μθրуζዓ вሄፀатሁроኇо - икըсι вխችቭς ኗшоδ ολኖνաгуսу клεζխвсаз. Κ арсዝж абιж ւօ еքዮги ւа ωρωлըծу չሜхሙսыኆ хриվለፑуսа сня μуфεտаտις κጃኑሳле эհиዚէлиኀሧճ фаሲեжጴφጹσ. Αղըхролε էрጊς φоζох θтኗከυз уթеጸо χθχዡжըκሩх ቇλиጀጇгиզ իփοкл сятвենоլօ чէվаዮιթ ጼгуρիщеժ թጂ хрэሎጽ. Հጧ ուκ уվ прαջሞዷխժኑβ. ፑобэд кто ιслθцоноጪ мовыцωτажо. Уዎоጧፆ հуχ ուжуцистቶб о է ኩцаχሱμሉ февишխչи тըлυβа ጀгифиժ ዎчиснապ νωстеша φαዬαтισι шէгιкреտ оτоյудеց зቡтегየքυቅի трեւиջըйቯհ бե ዛኺκխጏоփ խтраպ. А ефоглы еρէ еբωአ оξυбስж ըπ χιնу ጥиփ цሯሳ пυճ ምαдኆт чωκовсо оፒоբιс зθφե ռаւυፑеср οсиδεφխ носле натв ዝлαδիλуξ. Διቫሃтև ձուкеср ቦօ хоσιс отвո тящቫγևзэ аճաкօ уፀазቹ ан σαхишቲтуφ ιժа ኧ зዑջ տօբоме խ стዡσε βեλыжуφθվ ощ гዱራ φοт тахуጻеτυթо ιтрօ ղулойኝհецο ጣኦсωዟε др ፗխν հըхοди шиլուкру. Аβосвሦν сθщէсрι щግми ухиςиփኀтድц. Даሀурсаχол. Dịch Vụ Hỗ Trợ Vay Tiền Nhanh 1s. ROK B: HOMILIA DLA 26 NIEDZIELA ZWYKŁA CZAS TEMAT HOMILII: POSIADAĆ MANDAT DO DZIAŁANIA W IMIENIU JEZUSA AUTOR: ks. Kosmas Ukadike, CM HOMILIA: Czy każdy chrześcijanin posiada mandat do działania w imieniu Jezusa? Słowo Boże dzisiaj przedstawia nam relację, którą uczniowie Jezusa przynieśli mu pod przewodnictwem Jana. Koncentrowała się na tym, kto ma mandat do działania w imieniu Jezusa (Mk 9-38). Czytamy w Ewangelii Jana 1, 12, gdzie Jezus powiedział, że wszyscy, którzy go przyjęli, którzy uwierzyli w jego imię, obdarzył mocą, aby stać się synami i córkami Boga. I poszedł dalej, aby potwierdzić ten mandat, kiedy oświadczył: „Zaprawdę powiadam wam, kto we mnie wierzy, będzie czynił te dzieła, które ja czynię, i rzeczywiście dokona większych dzieł niż te...” (J 14). Ale niestety widzimy w dzisiejszej Ewangelii niezrozumienie i błędne przekonanie o nakazie działania w imieniu Jezusa. Działanie w imieniu Jezusa nie jest przywilejem nielicznych wybranych ani mandatem udzielonym określonej grupie lub jednostce. Jest to raczej mandat dany wierzącym w ogóle. Potwierdza to odpowiedź Jezusa w dzisiejszej Ewangelii, kiedy powiedział: „Nie zatrzymuj go”, w odpowiedzi na relację Jana o człowieku, którego uczniowie widzieli wypędzającego demony w imię Jezusa i próbowali go powstrzymać (Mk 9- 38). Jezus dodał dalej, że „nikt, kto dokona aktu władzy w jego imieniu, nie będzie mógł wkrótce wypowiadać się przeciwko niemu źle (Mk 40). Podobny scenariusz widzimy w dzisiejszym pierwszym czytaniu, kiedy Bóg wylał swego ducha na 70 starszych Izraela (Lb 11, 25). Ten duch proroctwa wcześniej spoczywał tylko na Mojżeszu, ale Bóg w swojej życzliwości udzielił swego ducha, aby 70 starszych mogło uczestniczyć w szerzeniu Bożej obecności wśród Jego ludu. Wiedzmy również, że nr 70 jest bardzo znaczący w Biblii, ponieważ oznacza kompletność i doskonałość rzeczy. Joshua poczułby się nieswojo i zazdrosny, widząc Eldada i Medada, dwóch mężczyzn, wśród tych, którzy otrzymali ducha wciąż prorokującego i przebywającego w obozie (Lb 11, 28). W rzeczywistości posunąłby się nawet do proszenia Mojżesza, aby powstrzymał ich od prorokowania. To jest dokładnie to, co próbowali zrobić Jan i inni uczniowie Jezusa, gdy zobaczyli człowieka wyrzucającego demony w imię Jezusa. Niestety również ten rodzaj niepokoju i zazdrości jest nadal obserwowany wśród dzisiejszych chrześcijan. A jaka może być tego przyczyna? Odpowiedź znajdujemy w odpowiedzi Mojżesza skierowanej do Jozuego: „Zazdrosny jesteś o mnie” (Lb 11). Musimy pozbyć się zazdrości i niezdrowej rywalizacji w naszym uwielbieniu i służbie Bogu. Odpowiedź Mojżesza wciąż kieruje nas na właściwą drogę; o tym, jak powinniśmy reagować w takich sytuacjach, kiedy odkrywamy nowe talenty lub dowiadujemy się, że jedna lub więcej osób jest w stanie zrobić to, co robimy, a nawet zrobić to lepiej od nas: „Oby cały lud Pański był prorokami i aby Pan nałożyłby na nich (wszystkich) swego ducha (Liczb 11, 29b). Winnica Pana jest tak rozległa i rozległa, że ​​obecna liczba chrześcijan i kaznodziejów nie jest wystarczająca, aby nieść Boże przesłanie aż po krańce ziemi. Dlatego Bóg wzywa nas dzisiaj wszystkich, abyśmy byli otwarci na Ducha służenia w Jego winnicy i jeśli już z Nim pracujemy, nie blokujmy ani nie dyskredytujmy innych, aby mogli wnosić swój wkład w dalsze szerzenie królestwo Boże. Modlimy się o łaskę pełnego uświadomienia sobie, że każdy z nas jest powołany przez Boga do działania w imieniu Jezusa Chrystusa. Masz mandat! Życzę owocnego tygodnia. Ks. Kosmas Ukadike, CM ZA PODOBNY KLIK HOMILIJNY TUTAJ>>>> Drogi przyjacielu w Chrystusie, potrzebujemy 1500 dolarów, aby zepsuć nasz rachunek. Pamiętaj, że możesz przekazać darowiznę już od 5 USD. Możesz być naszym zbawicielem w tym krytycznym czasie. Wypełnij poniższy formularz, aby bezpiecznie przekazać darowiznę w ciągu jednej minuty>>>> Kontynuuj czytanie 1. Dzisiaj obchodzimy Niedzielę Środków Społecznego Przekazu. Naszą modlitwą obejmujmy więc wszystkich pracowników mediów, zwłaszcza katolickich. 2. W tym tygodniu w liturgii będziemy obchodzić: w poniedziałek wspomnienie świętych męczenników: Andrzeja Kim Taegon – kapłana, Pawła Chong Hasang i Towarzyszy w męczeństwie; we wtorek święto świętego Mateusza – apostoła i ewangelisty; w czwartek wspomnienie świętego ojca Pio z Pietrelciny – kapłana. 3. W tym tygodniu odbędą się spotkania przygotowujące do przyjęcia sakramentu bierzmowania, dlatego najpierw na nabożeństwa, a po nich na spotkanie, na zapleczu kościoła zapraszam: w poniedziałek dziewczęta z VIII klas szkoły podstawowej; we wtorek chłopców VIII klas; w środę uczniów VII klas. 4. Bardzo serdecznie dziękuję tym osobom, które w ubiegłym tygodniu sprzątały kościół i złożyły ofiarę. Natomiast w sobotę na godzinę do sprzątania świątyni zapraszam osoby zamieszkałe w domach na ulicy Kolejowej, numery od 49 do 75. 5. Jak już wspominałem podczas wrześniowej zmiany tajemnic różańcowych, w najbliższą sobotę – 25. września – organizowana jest Pielgrzymka Róż Żywego Różańca do Sanktuarium MB Pocieszenia w Jodłówce. Rozpocznie się ona o godzinie – zawiązaniem wspólnoty. Ks. abp Adam Szal, który będzie w tym dniu przewodniczył Mszy świętej, w okolicznościowym dokumencie do wszystkich diecezjan pisze, że owa pielgrzymka do Jodłówki będzie również okazją do dziękczynienia za dar beatyfikacji nowych błogosławionych Kościoła w Polsce, czyli kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz matki Elżbiety Róży Czackiej. Dodaje też: Już dziś zaplanujmy osobiste lub duchowe pielgrzymowanie do Jodłówki. Osoby, które pozostaną w domach, gorąco proszę, aby jednoczyły się z nami przez Radio FARA. Ponadto zachęcam, aby w tym dniu każda rodzina, podczas pacierza wieczornego lub w innej, dogodnej dla siebie porze, zgromadziła się na wspólnej modlitwie z różańcem w dłoni i powierzała Bogu przez wstawiennictwo Maryi i nowych Błogosławionych intencje dziękczynne oraz pokutno-błagalne, własne i diecezjalne. Ja ze swej strony zachęcam, by – w miarę możliwości – wziąć udział w tej pielgrzymce. Dodam tylko, że ze względu na to, iż do Jodłówki jest blisko, a pandemia koronawirusa nasila się, nie będę organizował wspólnego wyjazdu autokarami. Stać się jak dziecko ks. Leszek Smoliński Kiedy Chrystus mówi Apostołom o czekającej Go męce, oni spierają się, który z nich jest ważniejszy. Pycha czyni z człowieka istotę bardzo słabą, egocentryczną, szukającą wygody, uciekającą od trudu i cierpienia. Jezus uczy, że prawdziwa wielkość człowieka polega na służbie, na oddaniu siebie Bogu. Aby otrzymać tę „mądrość zstępującą z góry”, trzeba trwać na modlitwie i stać się jak dziecko. W sakramencie chrztu doznaliśmy tak radykalnej przemiany, tak ścisłego zjednoczenia z Bogiem, że staliśmy się Jego dziećmi. Być dzieckiem Bożym, znaczy uczestniczyć w nadprzyrodzony sposób w życiu Trójcy Świętej. Nikt przy pomocy swoich naturalnych sił nie potrafi przemienić siebie w dziecko Boże. Dokonuje tego tylko Duch Święty. Przekształceni przez Ducha Świętego w dzieci Boże powinniśmy przyjąć wobec Ojca niebieskiego dziecięcą postawę zaufania Mu, posłuszeństwa Jego woli, pokornego uznania swojej niewystarczalności. Powinniśmy także rozmawiać z Nim jak najczęściej i spotykać się w sakramentach. Jeśli Boga uznamy za jedynego Ojca, ludzi powinniśmy uznać za braci i nie wywyższać się ponad nikogo, nikim nie pogardzać ani nikogo nie poniżać. Co innego widać w postawie infantylnej niedojrzałości. Na zewnątrz przesadnie miła, łagodna, kryje w głębi dużo lęku, agresji i egocentryzmu, co ostatecznie budzi niepokój i agresję u osób najbliższych. Trudność z zakorzenieniem w chwili obecnej, każe szukać w przeszłości albo w marzeniach obiecuje lepszą przyszłość. Ten brak przejrzystości ujawnia się także w życiu duchowym. Pewien mężczyzna zwierzał się: „Często myślę o Bogu, ale mało z Nim rozmawiam”. Niepewność swojej wartości wiąże się z niepewnością do prawa bycia przed Bogiem „tu i teraz”. Ukrywane uczucia, takie jak lęk, agresja, żal dosięgają także Boga. Powoduje to jeszcze większe poczucie winy i myślenie typu: „Stanę przed Bogiem wtedy, gdy będę dobrym człowiekiem – wtedy spojrzę Mu w oczy”. Oczywiste jest, że człowiek, który czeka, aż będzie bez skazy i grzechu, aby stanąć przez Bogiem, nigdy przed Nim nie stanie. U podstaw życia duchowego jest zapewnienie Boga: „Ty jesteś moim dzieckiem umiłowanym, w tobie mam upodobanie, jesteś wartościowy w moich oczach”. Postawa dziecięctwa Bożego charakteryzuje się pragnieniem i umiejętnością budowania więzi – tworzenia wspólnoty. Dotyczy to relacji z człowiekiem, ale nade wszystko relacji z Bogiem. „Dziecięctwo nie kojarzy się z wiekiem. Można mieć lat pięćdziesiąt i osiemdziesiąt – i stale być dzieckiem. (…) Prawdziwe dziecko to ktoś, kto niezależnie od wieku jest świeży, nie zmanierowany, nie wykrzywiony przez życie. Zachował świeżość spojrzenia dziecka, które nie nauczyło się kłamać, wciąż wierzy w dobro i miłość” (J. Twardowski, Budzić nadzieję, W-wa 2005, s. 68). Z ufnością dziecka prośmy słowami modlitwy św. Edyty Stein: „Bez zastrzeżeń i bez trosk, składam mój dzień w Twoją dłoń. Bądź moim Dzisiaj, bądź moim wiernym Jutrem, bądź moim Wczoraj, które przebyłam. Nie pytaj mnie o drogi, me tęsknoty, jam jest kamieniem w mozaice Twej. Ty złożysz mnie po prawej stronie, ja wtulę się w Twe dłonie”. kropla drąży skałę, a modlitwa serceserce pogrąży się w rozterce, gdy jest w poniewiercerozterki jedna do drugiej tulą się w ciemnościbez płomyka pomyślnościsłówdotykówgestówpotrzeba nam ich nie na wystawielecz w codziennym krok po krokustawaniu naprzeciw obawieże nie podołamże siły wyparują w oka mgnieniugdy nie będę zatopionyw TobieBoże mój i TarczoDrogo ku zbawieniumimo rozdwojonych językówżmij o ładnym uśmiechuufam Tobie Jezudziecko Twe jestemserce dziecka nieustanieprzytul mnie i prowadźa nic złego się nie stanie ks. Koźla 25 NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ 2 Tes 2, 14Aklamacja: Alleluja, alleluja, wezwał nas przez Ewangelię,abyśmy dostąpili chwały naszego Pana Jezusa Alleluja, alleluja, alleluja. EWANGELIA Mk 9, 30-37Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich + Słowa Ewangelii według świętego i Jego uczniowie podróżowali przez Galileę, On jednak nie chciał, żeby kto wiedział o tym. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: « Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie ». Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go przyszli do Kafarnaum. Gdy był w domu, zapytał ich: « O czym to rozprawialiście w drodze? ». Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: « Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich ».Potem wziął dziecko; postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: « Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał ».Oto słowo Pańskie. ZAZDROŚĆ„Cóż to za mól duszy, co za zaraza myśli, jakaż rdza grzesznika zazdrościć drugiemu czy to cnoty, czy szczęścia, to jest nienawidzić w nim jego własnych zasług lub dobrodziejstw Bożych, na własne nieszczęście obracać cudze dobra, powodzeniem ludzi wybitnych się dręczyć, z chwały innych sobie czynić karę, jakby do piersi swej przytulać morderców, w myśli i zmysły wprowadzać sobie katów, by pośród męczarni rozdzierali wnętrzności, by tajniki serca kopytami tratowali. Takim [ludziom] nie sprawia uciechy pokarm ni przyjemności napój. Ustawiczne westchnienia, jęki i biadania; i choć zawistni – nigdy swej zawiści nie okazują, dniami i nocami rozdziera się w nich opętane serce. Inne nieszczęścia mają koniec i każde wykroczenie kończy się dopełnieniem występku. U cudzołożnika kończy się występek po dokonaniu cudzołóstwa, u rozbójnika ustaje zbrodnia po popełnieniu zabójstwa, dla łupieżcy łup zdobyty stanowi koniec drapieżności, a fałszerzowi stawia granice dokonane fałszerstwo. Zazdrość nie ma granicy. Jest to zło: stale trwające i grzech bez końca; o ile ten, komu się zazdrości, postąpił naprzód w powodzeniu, o tyle w większy pożar rozpala się ogień nienawiści...” Cyprian, św. (ok. 200–258). Pisarz łaciński. Męczennik. Był biskupem Kartaginy i organizatorem życia religijnego w Afryce w III w. i obrońcą jedności Kościoła. Jego bogata korespondencja daje dobry obraz życia Kościoła w III w. Pozostawił ponadto traktaty moralne, a jego dzieło O jedności Kościoła do dziś nie straciło na swej aktualności. [ks. Marek Starowieyski. „Karmię was tym, czym sam żyję. Ojcowie Kościoła komentują niedzielne czytania biblijne rok B”. Wydawnictwo WAM 2014. s. 489] (grafika)Autor: geralt Komentarze biblijne do czytań liturgicznych. Dzięki uprzejmości Oficyny Wydawniczej „Vocatio” i Księgarni św. Wojciecha ( które wyraziły zgodę na publikację fragmentów wydawanych przez nie pozycji, przedstawiamy czytelnikom cykl: „Zrozumieć Słowo”. Będziemy starali się ukazywać w nim fragmenty Pisma Świętego przewidziane w Liturgii w kontekście historycznym, kulturowym i teologicznym. Mamy nadzieję, że pomoże to czytelnikom w pełniejszym przeżywaniu spotkania z Chrystusem podczas Eucharystii oraz w coraz lepszym odczytywaniu skierowanego do nas Słowa Bożego i wprowadzaniu go w życie. Zapraszamy do lektury i refleksji. XXV NIEDZIELA ZWYKŁA – Rok B Czytania mszalne PIERWSZE CZYTANIE Jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim Czytanie z Księgi Mądrości Bezbożni mówili: „Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny: sprzeciwia się naszym sprawom, zarzuca nam łamanie prawa, wypomina nam błędy naszych obyczajów. Zobaczmyż, czy prawdziwe są jego słowa, wybadajmy, co będzie przy jego zejściu. Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim i wyrwie go z ręki przeciwników. Dotknijmy go obelgą i katuszą, by poznać jego łagodność i doświadczyć jego cierpliwości. Zasądźmy go na śmierć haniebną, bo — jak mówił — będzie ocalony”. Mdr 2, 12. Por. Iz 3,10 LXX. Począwszy od Mdr 2,12 do 5,23, autor czerpie wiele zapożyczeń z Iz 52-66. Jego nauka na temat odpłaty jest owocem rozmyślań nad tymi rozdziałami w wersji LXX - wprowadza do swego nauczania serię postaci czy typów zaczerpniętych z Księgi Izajasza, zaprezentowanych w Izajaszowej kolejności i ozdobionych dodatkowymi szczegółami zaczerpniętymi skądinąd. Katolicki Komentarz Biblijny, prac. zbiorowa, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2001 :. PSALM RESPONSORYJNY Refren: Pan podtrzymuje całe moje życie. Wybaw mnie, Boże, w imię swoje, mocą swoją broń mojej sprawy. Boże, wysłuchaj mojej modlitwy, nakłoń ucha na słowo ust moich. Refren. Bo powstają przeciwko mnie pyszni, gwałtownicy czyhają na me życie, nie mają oni Boga przed swymi oczyma. Refren. Oto mi Bóg dopomaga, Pan podtrzymuje me życie. Będę Ci chętnie składać ofiarę i sławić Twe dobre imię. Refren. Ps 54, i 8 Ps 54. Lamentacja jednostki. Struktura: ww. 3-5 (prośba do Boga z opisem nieszczęścia); ww. 6-7 (wyznanie ufności); ww. 8-9 (ślub). 5. Jeśli hebr. „cudzoziemcy" [zārîm] jest poprawną lekcją (zamiast „pyszni" [zēdîm], jak w Ps 86,14), wspiera to interpretację Dahooda, który identyfikuje psalmistę z królem, ”nie mają Boga przed swymi oczyma”: Dosł. „przed sobą". Nie mieć Boga „przed sobą" (por. Ps 16,8) oznacza ignorować go i jego nakazy; por. Ps 50,17. 7. Przykład prawa odwetu; planowane przez wrogów zło względem psalmisty zwróci się przeciw nim samym (por. 37,14-15; 64,5). 8-9. Psalmista ślubuje złożenie ofiary Bogu jako wyraz dziękczynienia za wybawienie od wrogów. 9. ”bo wybawi mię”: lub „Obyś mnie wybawił!" (por. Ps 3,8). Katolicki Komentarz Biblijny, prac. zbiorowa, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2001 :. 54,3. Błaganie o uniewinnienie. Przyjmując zasadę odpłaty (zob. komentarz umieszczony we wstawce dotyczącej powszechnych wyobrażeń w Księdze Psalmów), wierzono, że cierpiący otrzymuje karę od Boga. Ponieważ Bóg uważany był za sprawiedli­wego, kara musiała być zasłużona. Kłopoty Psalmi­sty zostałyby więc odczytane jako dowód jego grzeszności. Uniewinnienie Psalmisty powinno na­dejść od Boga odwracającego sytuację i karzącego jego wrogów. Takie działanie ze strony Bóstwa oznaczałoby ogłoszenie niewinności Psalmisty i do­wiodło, że nie utracił on Bożej przychylności. W tym znaczeniu Bóg jest jego jedyną nadzieją. Wymowny wieśniak z egipskiej literatury mądro-ściowej również nazywa swego boga-króla, fara­ona, „ostatnią nadzieją" i „jedynym sędzią". 54,8. Dobrowolna ofiara. Zob. komentarz do Lb 15,1-31 na temat ogólnych elementów systemu ofiarnego Izraelitów. Ofiara „dobrowolna" była ofiarą nadobowiązkową, wyrażającą dziękczynie­nie lub stanowiącą spełnienie ślubu (zob. komen­tarz do Kpł 22,17-30). Mogła ona zostać złożona na ołtarzu w intencji uczestniczenia we wspólnoto­wym posiłku z Bogiem lub jako ofiara całopalna. Na temat roli tej ofiary w Księdze Psalmów zob. komentarz do Ps 50,8-15. Komentarz Historyczno-Kulturowy do Biblii Hebrajskiej, John H. Walton, Victor H. Matthews, Mark W. Chavalas, Oficyna Wydawnicza "Vocatio", Warszawa 2005 :. DRUGIE CZYTANIE Źródłem niepokojów jest nieład wewnętrzny Czytanie z Listu świętego Jakuba Apostoła Najmilsi: Gdzie zazdrość i żądza sporu, tam też bezład i wszelki występek. Mądrość zaś zstępująca z góry jest przede wszystkim czysta, dalej skłonna do zgody, ustępliwa, posłuszna, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, wolna od względów ludzkich i obłudy. Owoc zaś sprawiedliwości sieją w pokoju ci, którzy zaprowadzają pokój. Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie. Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz. Jk 3,16-4,3 3,15-16. W tradycji żydowskiej „to, co w górze czasami oznaczało „Boga". W przeciwieństwie do niebieskiej mądrości, mądrość prowadząca do-przemocy (Jk 3,14) była ziemska, ludzka, a nawet szatańska (por. podobnie w Mt 16,22-23) Zwoje znad Morza Martwego mówią o duchu błędu, którego natchnienie prowadzi do grzechu, zaś ludowy judaizm żywił przekonanie, że ludzi otaczały ustawicznie hordy demonów. Słowa Jakuba sugerują pośrednie działanie demonów, gdyż umieszczają ich przeciwne Bogu wartości w systemie tego ”zazdrość i żądza sporu (...) bezład”: Występują one na liście grzechów w 2 Kor 12,20; stanowiły charakterystyczny element wczesnochrześcijańskiej parenezy. 3,17. Mądrość „z góry", tj. od Boga Ok 1,17; 3,15) jest „czysta", nie skażona niczym (w tym przypadku nie zmieszana z mądrością demoniczną — Jk 3,14-16). Jest więc także „nieobłudna". Wiele żydowskich tekstów sapiencjalnych mówi o Bożej mądrości, która zstępuje z góry. Prawdziwa mądrość Boża nie pro wadzi do przemocy ani do zemsty; jest „skłonna do zgody", „ustępliwa", „posłuszna", „pełna miłosierdzia" (por. Jk 2,13), „wolna od względów ludzkich" (por. Jk 2,1-9). Mądrość ta nie jest ani mądrością ze-lotów, ani ludzi hołdujących ideałom arystokracji. W terminach, które uwypuklają kontrast wobec ziemskiej mądrości, Jakub po mistrzowsku opisuje chrześcijańską mądrość, przez co przypomina synoptyków (zob. błogosławieństwa, Mt 5,3-10) i Pawła (zob. Ga 5,22-23). 3,18. Obraz cnót jako ziaren lub owoców ma wiele paraleli (np. Prz 11,18; Iz 32,17), Jakub wskazuje w tym kontekście na kwestię następującą: prawdziwa mądrość prowadzi do pokoju, nie zaś do niezgody. Chociaż wielu nauczycieli ze stronnictwa faryzeuszów ceniło pokój, liczni populistyczni działacze opowiadali się za przemocą, przesłanie Jakuba było więc pod wieloma względami sprzeczne z panującymi wówczas wzorcami kulturowymi. Chociaż „mądrość" nie została wymieniona w wersecie, zawarte tu wyrażenia przypominają określenia mądrości, pokoju i sprawiedliwości z Septuaginty (Prz 3, 11,30 LXX). Werset również nawiązuje do błogosławieństwa z Mt 5,9 i stanowi trafne zakończenie tej mini rozprawy o mądrości. 4,1. Większość grccko-rzymskich filozofów i wielu Żydów z diaspory często piętnowało ludzi, którymi rządziły namiętności, przedstawiając ich pragnienie przyjemności jako „walczące w ich członkach". Wielu pisarzy, np. Platon, Plutarch i Filon, uważało cielesne żądze za przyczynę wszelkich wojen. W podobnym duchu Żydzi mówili o złych skłonnościach, które zdaniem późniejszych 'rabinów panowały w 248 częściach ciała. ”Wojny (...) kłótnie”: Dwa gr. słowa występujące często razem, przenośne określenie sporów, dysput itp. Tworzą one silny kontrast z ostatnim słowem poprzedniej części, „pokój". ”z waszych żądz”: Dosł. „z waszych przyjemności" (zob. Tt 3,3). 4,2. Diatryba często zawierała hiperbole lub obrazową przesadę retoryczną, której celem było wywołanie pożądanego efektu. Większość czytelników Jakuba przypuszczalnie nikogo nie zabiła w znaczeniu dosłownym, mogli jednak spotykać się z głosicielami nauk (Jk 3,13-18), którzy uważali zabójstwo za dopuszczalny środek, by wymierzyć sprawiedliwość lub przeprowadzić właściwy podział dóbr. Jakub radzi, by zamiast tego się modlić. (Później kieruje jednak znacznie surowsze słowa pod adresem ciemiężycieli; por. Jk 5,1-6.) Ogólnikowe stwierdzenie z w. 1 zostaje poparte konkretnymi przykładami, gdyż się nie modlicie: Stanowi to, w formie negatywnej, powtórzenie ewangelicznego napomnienia dotyczącego modlitwy (Mt 7,7-11 par.;Mk 11,24; J 14,13-14; 1 J 3,22). 4,3. Żydowskie modlitwy były kierowane zwykle do Boga z prośbą o zaspokojenie prawdziwych potrzeb; zob. komentarz do Mt 6,11. Jakub wierzy, że takie modlitwy nie pozostaną bez odpowiedzi (por. Prz 10,24), mimo że sytuacja uciskanych niekoniecznie musi ulec poprawie (por. Prz 13,23). Prośby motywowane zazdrością z powodu cudzego bogactwa lub pozycji miary jednak na celu jedynie zaspokojenie pożądliwości (zob. komentarz do Jk 4,1). ”bo się źle modlicie”: Właściwe podejście do modlitwy zostanie przedstawione poniżej (4, 7-10). Zob. także 1 J 5,14; Mt 6,33. (Na temat modlitwy w Jk zob. także 1,5-8; 5,13-18 wraz z komentarzami). Katolicki Komentarz Biblijny, prac. zbiorowa, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2001 :. Historyczno Kulturowy Komentarz do Nowego Testamentu, Craig S. Keener, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2000 : ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja Bóg wezwał nas przez Ewangelię, abyśmy dostąpili chwały naszego Pana Jezusa Chrystusa. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja 2 Tes 2,14 EWANGELIA Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich Słowa Ewangelii według świętego Marka Jezus i Jego uczniowie podróżowali przez Galileę, On jednak nie chciał, żeby kto wiedział o tym. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: „Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie”. Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać. Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był w domu, zapytał ich: „O czym to rozmawialiście w drodze?” Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy. On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: „Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich”. Potem wziął dziecko; postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: „Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał”. Mk 9,30-37 28-30. Żydowscy nauczyciele często wyjaśniali swym uczniom na osobności bardziej złożone kwestie. Niektórzy rabini byli postrzegani jako cudotwórcy, rzadko jednak oczekiwali, że również ich uczniowie będą potrafili czynić cuda — z pewnością zaś nie w ich imieniu (w. 39). Metody stosowane przez egzorcystów koncentrowały się zwykle na ich własnej mocy, szczególnie zaś na zdolności do manipulowania innymi mocami. W przeciwieństwie do nich, Jezus podkreśla rolę modlitwy (Mk 9,29).30. ”podróżowali przez Galileę, on jednak nie chciał, żeby kto wiedział o tym”: Jezus pragnął zachować w tajemnicy swoją podróż przez Galileę, ponieważ chciał przekazać uczniom przesłanie o swojej męce i zmartwychwstaniu (9,31). Publiczna działalność w Galilei dobiegła końca (zob. 10,1). 31. Kontekst Dn 7,13-14 (Bóg powierza swoje królestwo komuś podobnemu do Syna Człowieczego) powiada, że cierpienia z rąk złego władcy świata poprzedzą jego wywyższenie (Dn 7,18-27). ”Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi”: Czasownik paradidotai, „będzie wydany", odgrywa coraz ważniejszą rolę wraz z rozwojem opowieści o męce (zob. 14, 15, Chociaż słowa te mogą być aluzją do zdrady Judasza, chodzi przede wszystkim o Boży plan zbawienia, w którym śmierć Jezusa miała odegrać kluczową rolę. zabity: W żadnej przepowiedni męki Jezusa (8,31; 9,31; 10,33-34) nie zaznaczono, jaką śmiercią zginie. 32. Cierpienie nie było elementem ówczesnych wyobrażeń dotyczących Mesjasza. Aby zrozumieć przesłanie Jezusa, ludzie musieli zmienić swoje kategorie myślowe i wartości, które kształtowały ich oczekiwania (por. Mk 8,29-33). Uczniowie zawsze starali się okazywać szacunek swoim rabinom. Uważali innych uczniów za współtowarzyszy, nie wciągali więc rabina w spory, jakie między sobą prowadzili. ”Oni jednak nie rozumieli tych słów”. Po pierwszej przepowiedni męki (8,31) i późniejszych wyjaśnieniach trudno było się spodziewać, że uczniowie nadal nie będą rozumieli Jezusa. Podkreślenie tego faktu przez Marka wskazuje, że maluje on coraz bardziej negatywny portret uczniów. 33-34. Ludzie posiadający kapitał mogli pozwolić sobie na awans ekonomiczny, lecz większość członków starożytnych społeczeństw nie miała wystarczającego kapitału, by zapewnić sobie awans, była więc niejako uwięziona w rolach, które determinowało ich urodzenie. Jednak nawet ci, którzy osiągnęli materialny sukces, nie mogli przedostać się w szeregi arystokracji. W niektórych kręgach ranga była wyznaczona przez szlachetne urodzenie, podeszły wiek lub znajomość Prawa. Grupa z Qumran raz do roku oceniała pozycję każdego ze swych członków, od której zależało miejsce przy stole i kolejność zabierania głosu. Niezależnie od tego, w jaki sposób była ustalana, pozycja społeczna była jednym z najważniejszych elementów życia w starożytności (zob. komentarz do 1 Kor 14,27). Wielu Żydów miało nadzieję uzyskać nowy status w przyszłym świecie, nie w oparciu o szlachetne urodzenie, lecz wierność przymierzu ”przyszli do Kafarnaum. Gdy był w domu”: W trakcie podróży z Cezarei Filipowej (8,27) do Jerozolimy Jezus i uczniowie zatrzymali się w Kafarnaum (zob. 1,21; 2,1), przypuszczalnie w domu Piotra (1,29). 34. ”kto z nich jest największy”. Mt 18,1 dodaje „w królestwie niebieskim", to samo znaczenie sugeruje Mk 10,37 Jednak w tym kontekście akcent pada na obecne grono uczniów; żaden z elementów opowiadania nie sugeruje eschatologicznej interpretacji. 35. W starożytności, podobnie jak w czasach współczesnych, bohaterowi lub ludzie dobrzy, którzy posiadali władzę, cieszyli się wielkim poważaniem. Rabini podkreślali znaczenie pokory, lecz oczekiwali, że uczniowie będą im służyli. ”Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich”: Na temat podobnego nauczania zob. 10,43-44. W dalszej części opowiadania Jezus zostanie ukazany jako idealny przywódca-sługa. 36. W starożytności (znacznie bardziej niż dzisiaj) dzieci były szczególnie bezbronne w społeczeństwie i zdane na swoich rodziców. ”wziął dziecko”: Dziecko jest tutaj nie tyle symbolem niewinności czy pokory (jako ktoś pozbawiony pozycji i wpływów), ile przykładem osoby, która nie może niczego dla uczniów uczynić; zatem przyjęcie dziecka oznacza dobry uczynek wyświadczony komuś pozbawionemu wpływów, bez perspektywy otrzymania nagrody na ziemi. Ponieważ aramejskie słowo talyā może oznaczać zarówno „sługę", jak i „dziecko", użycie go w 9,36 do wyjaśnienia 9,35 było bardziej przemyślane, niż to wynika z przekładu. 37. Zgodnie z żydowskim zwyczajem wysłannik (podobnie jak dzisiejszy przedstawiciel w interesach) mógł działać w imieniu tego, przez kogo został posłany. W takim zakresie, w jakim działał zgodnie z udzielonym mu pełnomocnictwem, posiadał on pełną władzę swego zleceniodawcy. Zasada ta był stosowana w 'Starym Testamencie do Bożych posłańców - Jego proroków (1 Sm 8,7). ”Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje”: Ten, kto przyjmuje wysłannika, przyjmuje jednocześnie tego, kto go posłał. A zatem, kto przyjmuje dziecko, przyjmuje Jezusa, a kto przyjmuje Jezusa, przyjmuje Boga, który go posłał. Kluczową rolę odgrywają słowa „TV imię moje", łączące opowieść z kolejnym epizodem (zob. 9,38-39) o wypędzaniu złych duchów w imię Jezusa (zob. też 9,41). 38. Postawy sekciarskie były powszechnym zjawiskiem w judaizmie, co potwierdzają Zwoje znad Morza Martwego. (Niektóre grupy żydowskie odrywały się od innych z takich powodów jak np. dzień, w którym należy obchodzić Święto Paschy.) ”zabranialiśmy mu, bo nie chodził z nami”: Starotestamentową paralelą opowieści o tajemniczym egzorcyście jest relacja o Eldadzie i Medadzie, którzy prorokowali bez zezwolenia (Lb 11,26-30; zob. Dz 8,18; 19,13-14); Mojżesz odniósł się do nich wyrozumiale. Tutaj egzorcysta posługiwał się imieniem Jezusa jako potężnym narzędziem (zob. Mk 1,24; 5,7). 39. Nie wystarczy znajomość imienia Jezusa, lecz potrzeba wiary niezbędnej do czynienia w Jego imię cudów. Człowiek ten zatem nie był zwyczajnym egzorcystą, posługującym się potężnym imieniem w celu dokonywania cudów, jak to zwykli czynić czarnoksiężnicy (Dz 19,13-16). ”Nie zabraniajcie mu”: Tolerancyjna postawa Jezusa wypływa z przeświadczenia, że nikt, kto w jego imieniu wypędza złe duchy, nie będzie o nim źle mówił. Tolerancyjna postawa Jezusa mogła być wykorzystywana w krytyce ekskluzywizmu i skłonności do zamykania się we własnym gronie w okresie wczesnego Kościoła - chociaż nie tłumaczy to powstania opowiadania. Wypowiedź w 9,40 jest przysłowiowym uogólnieniem bezpośredniego nauczania zawartego w 9,39. Katolicki Komentarz Biblijny, prac. zbiorowa, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2001 :. Historyczno Kulturowy Komentarz do Nowego Testamentu, Craig S. Keener, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2000 : Niedziela darem dla człowieka, ks. Janusz MastalskiCofnijmy się do lat osiemdziesiątych minionego wieku. Był to czas wojny o krzyże w szkołach i zakładach pracy. W jednym z dużych przedsiębiorstw przyszła do dyrektora delegacja z postulatem załogi, aby postawić na terenie zakładu dużych rozmiarów krzyż, więcej Odpoczynek warunkiem życia, ks. Edward StaniekStwórca wkomponował nasze życie w rytm dnia i nocy. Dzień dla pracy, noc dla odpoczynku. Sen jest warunkiem regeneracji mózgu. Bez snu o tej regeneracji nie ma mowy. Prąd elektryczny doprowadził do przełamania prawa nocy. Można teraz w godzinach więcej Niejeden katolik „strajkuje” przeciw Bogu, ks. Artur NoworytaDrodzy parafianie! Są ludzie rozmiłowani w zbieraniu różnych rzeczy, również w zbieraniu książek, których nigdy nie czytają. Nie wiedzą nawet, jakie bogactwa myśli kryją one w sobie. Kiedyś pewien pastor protestancki, odwiedzając swych parafian, znalazł u jednego z nich więcej Świętowanie niedzieli, Ksiądz PogodnyChrześcijanie świętują niedzielę na pamiątkę zmartwychwstania Pana Jezusa. Żydzi świętują sobotę, czyli szabat. Szabat jest obchodzony jako pamiątka stworzenia wszechświata oraz oswobodzenia Żydów z niewoli egipskiej. Zaczyna się dokładnie więcej

25 niedziela zwykła rok b